„Láttu ekkert stoppa þig“

Það frumkvöðlastarf sem unnið er í félagshesthúsum og reiðskólum bæði af hálfu hestamannafélaga og einstaklinga skal aldrei vanmeta. Þar fá börn sem ekki hafa greiðan aðgang að hestamennskunni tækifæri til þess að kynnast og vera í kringum íslenska hestinn. Í tölublaði Eiðfaxa sem kom út í haust birtist viðtal við Guðrúnu Lilju Rúnarsdóttir. Þökk sé þeirri starfsemi sem hér á undan var nefnd fékk hún tækifæri til þess að stunda ástríðu sína, hestamennsku.

Guðrún Lilja Rúnarsdóttir vakti athygli á síðasta ári, þar sem hún reið til B-úrslita á Landsmóti í ungmennaflokki, varð í verðlaunasæti í skeiðgrein á Íslandsmóti og sýndi nokkur hross í kynbótadómi. Árangur sem verður að teljast til stórafreka, þá sérstaklega ef tekið er mið af því að hún hefur þurft að koma sér áfram í hestamennskunni á eigin áhuga og ágætum. Hún fæddist ekki inn í þennan heim hestsins og hóf ferilinn í gegnum þátttöku í reiðnámskeiðum og í félagshesthúsum. 

Snemma beygist krókurinn. Guðrún Lilja hefur verið með hross á heilanum frá því hún man eftir sér.

Líkist ömmu sinni

Foreldrar Guðrúnar eru þau Rúnar Þór Jónsson og Halldís Hulda Hreinsdóttir og stunda þau hvorugt hestamennsku. „Sem barn var mamma í hestum með mömmu sinni á Sauðárkróki þar sem hún er alin upp. Ég þekkti hins vegar ekki hana ömmu mína, því hún lést þegar ég var tveggja ára, en hef oft heyrt frá fólki að ég sé lík henni og þangað sæki ég að öllum líkindum hestabakteríuna.“  Amma Guðrúnar Lilju, sem hér er vitnað til, hét Guðrún Þrúður Vagnsdóttir frá Minni-Ökrum í Skagafirði.

„Ég er fædd með hestabakteríu, hef í raun aldrei getað hugsað mér annað en hesta og hef látið ekkert stoppa mig í því að láta þann draum rætast. Ég og systir mín, Jódís Fjóla, sem er tveimur árum eldri vorum ekki gamlar þegar við fórum á okkar fyrsta reiðnámskeið í reiðskólanum Faxabóli og eftir það var ekki aftur snúið. Ég fór svo að sjá aðra krakka keppa á hestum og mig langaði svo mikið að vera eins og þau.“ Eftir að þær systur höfðu sótt nokkur reiðnámskeið eignuðust þær sitt fyrsta hross. „Jódís eignaðist hryssu sem hét Katla, hún var keypt handa henni og kostaði nú ekki mikið held ég. Það gekk ekkert voðalega vel hjá okkur með hana. Hún var stór og falleg bleikálótt að lit en var  klárgeng og erfið auk þess að við vissum ekki alveg hvað við vorum að gera. Það stoppaði okkur ekki í því að brúka hana mikið og það var mikil upphefð í því að eiga sitt eigið hross. Áhuginn var mikill og við fórum á hverjum degi hjólandi í Víðidalinn. Þar var félagshesthúsið, Fákar og Fjör, þar sem við höfðum aðgang að hestum og Katla var einnig þar. Ég fékk svo hesta lánaða úr félagshesthúsinu og fór að taka þátt í vetrarmótum og það var toppurinn á tilverunni.“ Draumur Guðrúnar um að keppa var því orðinn að veruleika og þá kom löngunin í að gera enn þá betur. Systir hennar Jódís Fjóla ákvað að fara ekki sömu leið og systir sín og starfar hún í dag sem lögreglumaður.

Jódís Fjóla og Guðrún Lilja með Kötlu á milli sín

„Ég eignast svo mitt eigið hross. Litla jarpa hryssu sem ég var með í félagshesthúsinu er hét Lotta frá Haga. Lotta var alveg yndisleg, var einungis 5.vetra þegar við keyptum hana og ég lærði mikið af henni. Fór með hana á allskonar námskeið og notaði hana mjög mikið, fór að keppa á henni á vetrarmótum og öðrum smærri mótum. Við fylgdumst að í þrjú og ár og ég komst svo að því að hún var vökur og fór með hana í 100 metra skeið, vissi ekkert hvað ég var að gera en það var mjög skemmtileg reynsla. Við bjuggum á þessum tíma í Kópavogi og vorum í félagshesthúsinu í Fáki en ég færði mig svo í félagshesthúsið í Spretti og var þar öllum stundum þegar ég var ekki í skólanum. Þegar ég varð eldri gerðist ég svo sjálfboðaliði í Reiðskólanum í Faxabóli og hjálpaði til við allt í kringum hann.“

Guðrún Lilja og Lotta kampakátar eftir að hafa tekið þátt í fyrsta vetrarmótinu

Lagði mikið á sig meðfram skóla

Að loknum grunnskóla tók við nám í Menntaskólanum við Sund. „Þegar hingað er komið vorum við fjölskyldan flutt til Njarðvíkur. Ég var með hross í Mosfellsbæ og með því fram því vann ég á skyndibitastað, ég hafði því nóg að gera. Sumarið 2022 fór ég svo að vinna hjá þeim Rósu Birnu Þorvaldsdóttur og Þór Jósteinssyni þegar þau voru í Kálfholti. Hjá þeim lærði ég gífurlega mikið og það var lærdómsríkt að vera hjá þeim. Haustið eftir það auglýsi ég svo að ég ætlaði mér að temja meðfram skóla og fékk tvo hesta í þjálfun sem voru í Almannadal. Stuttu seinna hringja þau Orri Snorrason og María Dóra Þórarinsdóttir á Morastöðum í Kjós, og ég fór að temja fyrir þau. Ég hafði því í miklu að snúast. Við bjuggum í Njarðvík þannig ég keyrði þaðan í skólann, þjálfaði hestanna í Almannadal og keyrði svo að Morastöðum og aftur að kvöldi til Njarðvíkur. Seinna um haustið ákvað ég svo að minnka við mig og var eingöngu að temja á Morastöðum.“ Eins og lesa má er Guðrún Lilja tilbúinn að leggja mikið á sig til þess að stunda hestamennsku en hún útskrifaðist svo síðasta vor sem stúdent frá Menntaskólanum við Sund og vann við tamningar í sumar á Morastöðum.

„Orri og María eru mér ómetanleg og samband okkar er mjög sterkt, mér finnst eins og þau hafi hálf eignast mig og ég þau. Í fyrrasumar byrjaði ég svo að keppa á hrossum frá þeim og toppnum var svo náð í sumar þegar ég keppti á hrossum úr þeirra ræktun og sýndi þrjár hryssur í kynbótadómi. Ég hélt að þau væru að grínast þegar þau sögðu að ég ætti að sýna hryssurnar þeirra í kynbótadómi. Það var mjög stressandi að mæta á kynbótasýningu í fyrsta skipti ég hafði ekki getað ímyndað mér að það yrði eitthvað sem ég myndi nokkurn tímann gera. Ég var eitt bros allan tímann bæði í sköpulags- og reiðdómnum og ég er þeim þakklát fyrir þetta tækifæri. Ég fór svo með hana Kolgrímu frá Morastöðum í úrtöku fyrir Landsmót hjá Herði en hún er einungis 6.vetra gömul. Ég hlaut 8,34 í einkunn og farmiða á Landsmót og var yfir mig ánægð með það. Svo mætti ég til úrslita og vann þau ég trúði því varla að ég væri þarna orðinn efst fyrir ofan alla þá krakka sem ég var búinn að vera að horfa á keppa með góðum árangri.“

Guðrún Lilja og Kári frá Morastöðum að lokinni fyrsti skeiðkeppni

Keppni á Landsmóti í hættu

Litlu mátti muna að ævintýri Guðrúnar væru úr sögunni því einni viku fyrir Landsmót losnuðu kristallar í eyra hennar sem olli jafnvægisleysi og svima. „Ég vaknaði einn morguninn og gat varla staðið í fæturna fyrir svima. Ég var staðráðinn í því að láta það ekki stoppa mig en það stefndi í það að ég gæti ekki keppt á Landsmótinu. Ég smá lagaðist en í sérstakri forkeppni á Landsmótinu var ég þá enn þá nokkuð jafnvægislaus en vann mér samt miða inn í milliriðla. Í þeim náðum við Kolgríma okkur á skrið og tryggðum okkur sæti í B-úrslitum. Það fannst mér algjörlega magnað á mínu fyrsta stórmóti. Ég náði því svo líka að verða þriðja í 150 metra skeiði á Íslandsmótinu á Kára frá Morastöðum á tímanum 15,12 sekúndum. Ég hafði ekki keppt oft í skeiði en það er eitthvað við það að keppa í básaskeiði, mikil spenna og gleði.“

Framtíðarplön Guðrúnar Lilju eru fyrir henni skýr. „Draumurinn er að komast inn í Háskólann á Hólum, mennta mig í faginu og verða atvinnumaður í hestum. Það er stefnan og stóra markmiðið.“ Miðað við það hvað hún er tilbúinn að leggja á sig er óhætt að spá því að við munum fá að heyra nafnið Guðrún Lilja oftar í framtíðinni. En hvaða skilaboð hefur hún til þeirra krakka sem ekki eru fædd inn í fjölskyldu sem stunda hestamennsku en dreymir um að ná langt. „Láttu ekkert stoppa þig og trúði á sjálfan þig. Ég hef alltaf verið ákveðin í því að ná að uppfylla mína drauma og verið jákvæð og æðrulaus.“